Voetjes op Nederlandse bodem, start van de Worldie!!

Aloha allemaal!!

I’m still alive! Bereid je voor, dit gaat veel tijd kosten. Vat een tas koffie, kopje oma soep en ga er voor zitten, lees en geniet!

Na een hele lange tijd eindelijk weer een update van mijn grote avontuur. Waar moet ik toch beginnen, er gebeurd hier zo veel in een paar dagen. Ik heb geen flauw idee welke dag van de week het is sinds ik aan boord ben. Alles gaat hier zo snel, en alles om je heen veranderd continu. Dus de laatste keer dat ik heb geschreven kan ik me al niet meer herinneren natuurlijk.. Veeeul te lang hoor ik de jullie al zeggen!

In dit reisverhaal ga ik vertellen over mijn grote avontuur tot nu toe van de world cruise, maar voordat ik daar aan begin is er nog iets heeel speciaals geweest voordat ik voor de aller eerste keer Europa ging verlaten.

AMSTERDAM!!!!!!!!

Op 31 Januari hadden wij een overnight, jaja in Amsterdam. Mijn voorkeur gaat altijd toch uit naar Eindhoven maar elke Nederlandse stad is goed als je al zo lang niet meer in Nederland bent geweest ;) Wat was ik blij om weer terug in Nederland te zijn, en wat was het raar. Mijn plannen waren dat ik de 31e bijna de hele dag vrij had en dat mam aan boord ging komen voor een dagje. Dus ik was al giga vroeg uit de veren en helemaal door het dolle heen natuurlijk. Al dagen en weken vooraf gaand was ik een stuiterbal in de spa, en vertelde tegen iedereen dat we naar Nederland gingen. Dus toen het moment daar was werd ik natuurlijk zoals iedereen die mij een beetje kent knettergek van de zenuwen. Voordat ik het wist ging mijn telefoon al met mam aan de telefoon dat ze al klaar stond bij security en dat ik haar alleen nog maar op hoefde te halen! Dus ik liet mijn ontbijt meteen staan en rende naar de gangway. Oh wat was ik blij!!!!!!!!!! Eindelijk zag ik mam weer! We hebben elkaar al een aantal keren kunnen zien tijdens mijn hele reis, maar er gaat niks boven een knuffel van je moeder. We zijn samen meteen gaan ontbijten in onze ``luxe’’ kantine. Mam was ontzettend onder de indruk, ahaha! Daarna meteen  naar mijn cabin om mijn prachtige huis te laten zien, de cabin is een stuk beter dan die op mijn oude schip. En natuurlijk mijn kleine maar echt prachtige kantoor, zoals ik het noem. My little office on sea! Mam vond de spa echt fantastisch en de rest van het schip ook. Ik heb mam rondgeleid en daarna zijn we naar buiten gegaan.

Deze dag heb ik helaas ook afscheid moeten nemen van een van mijn beste vriendinnen hier, Courtney moest naar huis vliegen omdat haar vader de nacht van 30 op 31e was overleden. Dus mam en ik zijn met haar bagage meteen naar Centraal station gegaan om haar op de trein te zetten naar Schiphol, om terug te gaan naar Australië. Heel erg moeilijk afscheid, maar we gaan haar gelukkig weer terug zien in Brisbane, waar ze woont. Dan komt ze een dagje aan boord om ons op te zoeken, dus wij kunnen niet meer wachten om haar eindelijk weer te zien!!

Nadat we Courtney op de trein hadden gezet zijn we terug gegaan aan boord, toen we bijna binnen waren stond daar iemand iets uit te delen aan iedere passagier die Amsterdam in ging. Dus toen wij voorbij liepen kregen wij ook iets aangeboden. Ohhh halleluja deze geweldige man stond OLIEBOLLEN uit te delen!! Verschrikkelijk lekker, ik kon die hele schaal wel leeg eten.

Eenmaal terug aan boord zijn we naar mijn Cabin gegaan voor wat uitwisselen van spullen, mam had natuurlijk weer kleren voor mij bij. Terwijl mijn kast hier helemaal uitpuilt, en ik dit never en nooit mee terug kan nemen in 2 koffers…  

Ik had cadeautjes en kaarten voor het thuisfront en mam had een speciaal pakket voor mij meegebracht namens een jongedame?! Wie zou dat toch kunnen zijn KRISTIE HAAZEN?! Die lieve kris met haar verwenpakket weet me toch elke keer weer te verrassen. In dit verwenpakket zaten typische Nederlandse dingen; Roze koeken, drop, stroopwafels, hagelslag ennnnn HUGO! Zo bedankt kris, dit pakket is mega snel opgegaan. Vooral de hugo ging vrij makkelijk, ahaha!

De hele dag met mam in de weer op het schip, alles laten zien. En overal foto’s van maken natuurlijk (typische ramptoerist), en zoveel mogelijk eten van het buffet… ras echte Vervoordeldonk. Daar kan ik ook nergens meer mee aankomen. Toen was het al bijna tijd voor mij om weer voor even aan het werk te gaan. Ons afscheid was helaas veel te snel door wat gedoe in de spa. Dus we zijn heel snel naar de gangway gegaan en een paar dikke knuffels en kussen en terug rennen naar de spa want mijn gast was er elk moment. Wat een ongelofelijk rot moment! Dikke tranen en rode ogen, maar meteen weer aan het werk. Ik moest alleen een kort gedeelte van de avond werken, en daarna was het gelukkig feest. Oud op nieuw in Amsterdam, lekker een kroeg opzoeken en feesten. En dat samen met mijn gekke Ierse en Belgische grietjes, en mijn klein kippetje Jenny met haar meerdere vriendjes die ze heeft. Heel klein vrouwtje uit de Filipijnen, is ergens in de 40 en heeft een gezin thuis. Ze zegt altijd, From the back im 12 years old, from the front 40! Hahah! Met Jenny dans ik altijd door de spa heen of die zit in mijn nek als we ergens aan het promoten zijn. Ze heeft altijd een vriend aan boord, en het moment dat haar vriend vertrekt de dag erna heeft ze al een nieuwe. Vraag me niet hoe ze het doet, maar ze heeft ze in de rij staan lijkt het wel.

Na het werk snel klaarmaken en de stad in, voordat we de rest hadden gevonden waren we natuurlijk door de stad aan het rennen om precies om 12uur samen te zijn. We waren precies op tijd. We hadden eerst een taxi naar de stad genomen en we hebben de taxi chauffeur helemaal gek gemaakt dat ie op moest schieten, uiteindelijk zijn we uitgestapt en hebben we het laatste stuk gerend. Na al het vuurwerk om 12 uur hebben we een kroeg gevonden op de walle waar een aantal crewmembers waren. Uiteindelijk zijn we gegaan omdat mijn manager opeens haar zelf meegenomen alcohol begon te drinken en er door de beveiliging uitgegooid werd. Strompelend in de gruwelijke kou terug naar het schip. En de volgende ochtend gewoon weer om 7uur in de ochtend ‘’fris en fruitig’’ in de meeting zijn.. Iedereen stonk naar de alcohol en zag er gruwelijk uit. De langste dag oooooit op het werk!! Maar wat heb ik genoten, gewoon weer eens die verrekte NS treinen zien, Nederlands praten, Nederlandse muziek in de kroeg ga zo maar door. Het  moment dat we vertrokken op 1 januari was echt vreselijk. Ik kon niet wachten voor de worldcruise, maar het idee dat dit nu toch het moment is dat je geen bezoek meer gaat krijgen, en contact hebben heel moeilijk word door tijdsverschil. Heel erg dubbel omdat ik al zo’n lange tijd weg ben van thuis, en zo ontzettend dichtbij ben en dan weer te vertrekken, weer afscheid nemen en nu echt weer voor lang.

Gelukkig gaat het ontzettend goed, en de plekken die ik heb gezien zijn het dik en dubbel waard. Ik heb al bijna de helft van de worldcruise erop zitten. Terwijl ik dit typ ben ik onderweg naar Sydney, het is avond en heb net mijn hele cabin gepoetst omdat het morgen crew rounds is. Cabin inspectie.. Morgen seaday en de dag erna ook, en dan zijn we in Sydney voor een overnight!!! Zin in!!!!!!

Hieronder gaat mijn verhaal starten over de worldcruise, en alle plekken die ik al heb gezien!

EINDELIJK!! De worldcruise is begonnen! Na een hele tijd dichtbij thuis te zijn, en verwend ben met geweldige bezoekjes werd het onderhand toch wel eens hoog tijd om meer van de wereld te gaan zien. Niet te vergeten dat ik zo heb genoten van Zeebrugge, Amsterdam, Dubrovnik, Zurich, Livorno, Dover, Valetta. Maar come on, New york was waiting…

De worldcruise werd officieel gestart met vuurwerk & champagne, alles was mooi versierd. Echt een groot feest! De grote cross over ging starten, de eerste haven is New York, en de weg ernaar toe duurde maar liefst 7 dagen! Om deze 7 seadays door te komen had ik een challenge bedacht voor het team. Na 2/3 seadays richting de canarische eilanden word je al gek, laat staan 7 dagen aan een stuk door werken en niet aan land kunnen. De challenge was, na elke dag werken meteen na het werk met het hele team naar de crewbar om gewoon even lol te hebben en niet bezig te zijn met werk. Daar hoort natuurlijk ook een drankje bij om je gedachten er even vanaf te zetten, dus ik kwam op met 7 SEADAY, 7 VODKA DAY CHALLENGE. Elke avond moest er minimaal 1 vodka gedronken worden, wat hier trouwens bizar goedkoop is. Zeg maar zo’n $1 voor vodka en dan betaal je 0,20 voor je cola. We starten heel goed met het hele team, iedereen enthousiast. Het hele team heeft het 3 dagen vol gehouden, toen begonnen er een aantal af te haken. Zoals wij dat bij de vriendinnen zeggen; VERZAKERS! Natuurlijk ging mijn harde kern door, totdat we zo doodop waren dat zelfs wij dachten de challenge niet te kunnen volbrengen. Maaaar toen was er een groot feest georganiseerd voor alle crewmembers, en hebben we het gered voor de rest van de week. Alle andere afdelingen waren er ook. Wij gaan veel om met mensen van de shops, entertainment en youthies.

Na de hele challenge, en alle seadays was het dan eindelijk zo ver, mn wekker ging 06:00 mijn kamergenoot rachel zet de tv aan op crew kanaal waar altijd muziek op is. En het eerste wat ik hoor is Alicia Keys en Jay Z – Empire state of mind! Guess what, we are in NEW YORK!!! Ik vloog uit mijn stapelbed en breek bijna mijn enkel terwijl ik eruit spring. De deur naar de gang gaat open en we beginnen allemaal te zingen om 6uur in de ochtend. Zo blij!! Snel klaarmaken, eten en naar het werk. Iedereen in het team was helemaal hieper. Vroeg in de ochtend gingen we New York in varen, langs het vrijheidsbeeld op naar Manhattan! WAUW WAUW, dit is tot zo ver het gaafste wat ik ooit heb gezien. Het was ijs en ijskoud, er lag sneeuw en het vroor, maar wij waren zo enthousiast in ons uniform met een dun vestje buiten de chineesjes uit aan het hangen met onze camera’s. Een tijdje geleden heb ik een go pro gekocht, dus ik heb mega gave filmpjes gemaakt! De hele skyline, empire state building die je heeel goed kan zien. PRACHTIG! Na bevroren vingers te hebben en een hele lange tijd buiten te hebben gestaan moesten we naar immigratie voor een i-95 visa. Die krijg je niet zomaar, nee nee. Want er zijn heel veel crewmembers die in New York aankomen, van het schip af gaan en nooit meer terug komen. Jump ship zoals ze dat noemen. Ze gaan dan illegaal New york/Amerika binnen om daar te gaan wonen. Als je al 20 jaar op schepen werkt zijn ze daar niet meer bang voor. Maar voor mensen met een 1e contract is dat het grootste risico. Dus je raad het al, ALLE 1e contracters zijn geweigerd. Ik had dit al in mijn achterhoofd dat dit mogelijk was, maar Nederlanders en een bepaald land niet in kunnen had ik nog nooit gehoord. Het heeft niets met je nationaliteit te maken, maar met het risico dat je dit gebruikt als een gratis manier om naar Amerika te reizen, en ``makkelijk’’ door de douane komt. Dus mijn grote droom om New York in te gaan viel behooooorlijk in duigen. Heb er super erg van gebaald, maar hier was echt niks aan te veranderen. Dus dan maar gewoon hop aan het werk, en zo veel mogelijk foto’s maken vanaf het schip en genoeg geld verdienen om hier zelf een keer terug te kunnen komen.  Gelukkig heb ik de hele worldcruise nog voor me met zo ontzettend veel geweldige bestemmingen. New York ga ik nog een keer zien, 100%!

Na witte dode vingers krijgen in new york, naar zweetdruppels op je voorhoofd in Florida. Halleluja van de ene op de andere dag gingen we +20 graden. Wat was het heeeet!!!! Maar oh zo fijn! Omdat dit ook een Amerikaanse port is konden we helaas hier vanwege de i-95 ook niet van het schip af. De laatste keer dat ik van het schip af was geweest was in Hamburg. Net na nieuwjaar. Ondertussen al 2 weken niet meer aan land geweest, en geloof me.. je word KNETTER gek!

Maaaar daar was het dan, de plek waar ik zo naar uit heb gekeken. Want hier kon ik 100% aan land. Want als je hier als Nederlander geweigerd word dan heb je toch wel iets verkeerd gedaan. Ik heb het natuurlijk over het zon overgoten, witte stranden, palmbomen, warm zeewater CURACAO!! Woehoew!! (Al jaloers? Eheheh!) Ik had de ochtend vrij, we zijn door Willemstad gelopen om alles te bekijken, echt super! En toen hebben we een busje genomen naar Mambo Beach! Heeeerlijk, echt precies wat we nodig hadden. Parel wit strand, palmbomen, goede muziek. Zon zee strand! En niet de zon zee strand die wij met de vriendinnen hebben als code woord, hahah! Maar echt zon zee strand! En een van de aller beste dingen van Curacao-> FRIKANDEL SPECIAAL EN EEN KROKET!! O mijn god, wat heb ik hier lang op gewacht! ZO ontzettend lekker. Lieve familie en vrienden, please wanneer ik thuis kom, heb een hele volle frietpan klaar staan met frikandellen! Kristie en stefan, alle snacks die jullie op aan het sparen zijn kom ik op eten, maar dat is niet heel verassend natuurlijk.

Na een halve dag in Curacao te zijn geweest, miste ik thuis steeds een beetje meer door de dag heen. Als je in een winkel staat en gewoon een flesje spa kan kopen, en je ritter sport chocolade ziet, frikandellen kan bestellen, de tandpasta van thuis ziet ga zo maar door. Dus dat is de avond dat ik mijn fles hugo open heb gemaakt voordat we naar de crewbar gingen in de avond om een Nederlands drankje te doen, helaas zonder mijn gekke vriendinnen die altijd spellen doen en giga hard schreeuwen. Maar het voelde toch een beetje als thuis!

 Weer even terug naar Curacao, eindelijk heb ik weer de waterrat uit kunnen hangen en lekker in de zee gezwommen, en dat samen met mn gekke vriendinnen en mijn nieuwe go pro. De beelden zijn zoo goed! Ik ga al mijn filmpjes samen zetten in 1 video en bewerken, maar moet nog even uitvinden hoe dat werkt.

Na Curacao zijn we door gevaren naar Colombia! Cartagena was de plaats. Dit is een grappig verhaal, ohh god. De avond voor Cartagena was er een Caribbean party in de crewbar.. de avond van Curacao dus. Begonnen met de hugo, en toen op naar crewbar samen met Katie. Het was ontzettend druk, en natuurlijk kwamen we pas super laat aan in crewbar dus toen we er waren was na 15min al tijd om de bar te sluiten. Dus Katie doet waar ze goed in is, en besteld meteen een hele tafel vol drankjes zodat we de rest van de avond vooruit kunnen. Ai ai ai! Ik heb me tot nu toe zo goed gedragen, geen katers gehad. Tenminste niet zoals ik ze normaal heb, die starten om half 8 in de ochtend. Maar dit is de eerste keer sinds ik denk Asten kermis dat ik weer een oudverwetste typische lieke kater had. O god, ik was vergeten hoe het voelde. Wat voelde ik me ellendig!! En dan nog moeten gaan werken om 7uur in de ochtend helpt niet echt. Het eerste wat ik at was een stroopwafel om 5uur in de middag. Dus meer details zullen jullie denk ik niet nodig hebben als je mij een beetje kent.

Toen ik in de middag vrij was ben ik snel naar buiten gegaan, want ondanks mijn grote kater wilde ik Colombia niet missen. Iedereen had andere tijd dat ze vrij waren dus de helft was aan het werk en anderen waren al vrij. Dus ik ging alleen naar buiten en kijken wat er te doen was. Ik hoor mam al denken, oh nee hè ons Lieke alleen in Colombia. Alles was helemaal prima, prachtig land, alles is zo groen. Maar ik liep van het schip af, en dan ga je door de cruise terminal. Normaal in Europa is dit gewoon een soort gate van een vliegveld. Maar in Colombia ziet dit er heel anders uit, je komt door een natuur reservaat met een winkel in het midden, en dan…. Om de haven echt te verlaten moet je door een soort jungle van dieren. GOD O GOD. Overal letterlijk overal vlogen papegaaien, en liepen/vlogen pauwen rond. Daar ging mijn halve dag vrij, nog geen haar op mijn hoofd dat ik daar doorheen ga. En ja ik heb het geprobeerd, na mijn eerste beste poging werd ik al meteen achtervolgd door een giga grote pauw. Al die toeristen en locals lachen natuurlijk, zo’n raar blond grietje dat half wegrennend tussen die beesten aan het vluchten is. Achteraf kan ik er nu wel om lachen, maar op dat moment jaikss vreselijk. Ik baalde als een stekker want er was serieus geen enkele andere uitgang dan door dat hele dierenparadijs. In de winkel ben ik dus maar rond gaan neuzen want ik ga niet terug aan boord als ik nog tijd heb. Dus ik heb hier wat kaarten gekocht. Terwijl ik deze stond te schrijven hoor ik opeens iets rechts van mij. Je raad het al, heel die winkel vol met mensen, staat er weeeeeeer zo’n pauw langs mij. Ik zei tegen die vrouw, OMG I WILL COME BACK LATER. En zoef weg was ik. Terwijl ik aan het vluchten was in die winkel voor die pauw kwam ik een paar crewmembers tegen die het gigantisch hilarisch vonden. Terwijl ik wegliep voor de pauw, begon die pauw ook te lopen natuurlijk, achter mij aan.. Jeetje dat zal je dan ook net weer hebben he! Gelukkig kwam er een hele aardige meneer mij redden van de pauw. Hij pakte een stok en duwde hem langzaam aan de winkel uit. Toen de pauw weg was ben ik terug gegaan om mijn kaart te schrijven, en ik vroeg aan de vrouw of er een andere uitgang was omdat ik daar dus echt niet weer langs af wilde. Ze keek me heel raar aan, en zei uhhh no?! Dus ik zei, en wat als je nu echt bang bent en er niet door heen durft? Geen enkele andere optie? Ze keek me aan of dat er een van die papegaaien op mijn hoofd had gepoept, ze zegt nee dit is in het hele gebied zo. Aha.. maar dat zijn wij in Brabant niet gewend! Het gevaarlijkste wat wij hebben zijn een groep duiven in Helmond en Eindhoven in de stad.

Dus toen ik toch maar besloten had om mijn weg terug te maken naar het schip kwam ik een grote soort kameleon tegen. Ik kan me niet herinneren wat de naam er van is, maar iedereen hier noemt het een Lizard. Dus wat het in het Nederlands is.. geen idee. Maar ik kwam mijn collega Andela tegen. Die stond erop om mij mee terug te nemen naar al die dieren, ik wilde echt niet, maar vond het ook zo zonde van mijn vrije tijd die ik eindelijk aan land heb. Dus ik zei oke, maar als ik niet meer durf wil ik ook echt weg. Wat denk je dat ze doet, die leuke meid… Stopt mij in een vogel kooi!! Het zweet brak me uit, oohh niet te geloven. Papegaaien, eenden, kleine gekleurde vogeltjes en hele rare grote zwarte dieren die op een pauw lijken maar niet die veren hebben. Geen idee wat het is. Ik kan je zeggen, dit is het einde van onze vriendschap! Hahaha, nee dat toch ook weer niet. Maar ik heb wel zeker 20 grijze haren extra gekregen die dag. Wat was ik blij toen ik weer terug aan boord was. Ik kan je zeggen deze worldcruise is alles behalve saai!

Na Colombia was het tijd om van oceaan te wisselen, na een hele tijd op de Atlantische oceaan te zijn geweest gaan we nu over naar de Pacific oceaan. Nieuw werelddeel gaat eraan komen! Maar om daar te komen moesten we via het Panama kanaal. Wauw, het kanaal zelf is bizar maar de natuur om het kanaal heen is fantastisch. De jungle zit gewoon om je heen! Alligators in het water, en sommige mensen hebben schijnbaar aapjes gezien. Wat mij een beetje onwaarschijnlijk leek omdat het nog steeds een hele afstand was om zoiets te kunnen zien, maar oke. We hebben de hele dag buiten weg staan smelten en branden in de zon. We moesten promoten waar alle mensen waren, buiten dus. Heel fijn om lekker buiten in de zon te werken, maar wat is hier hier snik en snik heet. En daarbij ook nog eens ontzettend benauwd. Meer dan waard, maar veel werk hebben we niet verricht. Hebben vooral met andere smeltende crewmembers staan praten en gekeken naar alles om ons heen.

Na het Panama kanaal was het tijd om te beginnen aan Mexico. Onze eerste haven was Huataluco! Het schip was gedockt recht voor het strand. Dus je liep van gangway af, 3 minuten en je was op het strand. Heerlijk!! We hadden de ochtend vrij, lekker gelunched in een rietenhutje met uitzicht op zee. Zwemmen in de zee, wat rondsjokken en weer terug naar het werk. Hele mooie en leuke plek, meer dan strand was er niet te doen. Dus het hele strand lag vol met crewmembers en de gasten er tussen in.

De volgende haven in Mexico was Cabo San Lucas!! De middag vrij, dus zo snel als we konden na het werk gingen we naar buiten. Het was een tender port, dat wil zeggen dat we ankeren ergens verder van de haven af, en dat je met kleine bootjes naar de haven word gebracht. Toen we daar aankwamen was een van de eerste dingen die we zagen een hele hele hele boel zatte crewmembers en gasten. Het was zo heet en iedereen heeft het daar op een drinken gezet! Ik en Ruth waren nuchter en keken onze ogen uit. Crewmembers met gasten samen op de bar staan dansen, allemaal sombrero’s op, cocktails overal. Maar Ruth en ik hadden maar 2 uurtjes dus zijn snel rond gaan lopen want iedereen was al helemaal van de wereld af, als je een stuk verder loopt zie je pas wat een geweldig mooie plaats dit is! De weg naar Cabo was al geweldig mooi, een hele boel dolfijnen die langs het schip meezwommen en je ziet springen. Mexico was echt super! Het eten, de mensen, muziek, drankjes, zon. ZO GOED! Eindelijk een soort vakantie gevoel, voor heel heel heel even.

Na het zonnige Mexico was het op naar een van mijn grote bucketlist plaatsen. SAN FRANCISCOOOO!

Het weer was hier totaal anders, koud en regenachtig. Snot en snot verkouden waren we hier. Want we zijn van Vrieskou New York naar zweten in curacao en mexico gegaan en nu weer heeel koud San francisco. Hier hadden we ook een overnight!! Altijd een groot feest. We zijn gaan uiteten in een soort Jungle restaurant. Typisch Amerikaans, mega grote cocktails, kannen water op tafel. Alles groot en vet. Dit restaurant was helemaal aangekleed als jungle, en elke 30 minuten begint er een soort storm, en dan komen alle dieren tot leven. Dus alle leeuwen beginnen opeens te bewegen en geluid te maken, olifanten, apen, vogels etc. Echt super gaaf!! En het eten was heel erg goed, wat ik heb gegeten? Een hamburger natuurlijk, de eerste keer dat ik in Amerika aan land ben, dan eet je een burger natuurlijk. Lekker vies en vet eten! Ik ben al aardig op weg om tonnetje rond te worden helaas. Het eten aan boord word slechter en slechter, soms eet ik 3 keer per dag muesli omdat het gewoon niet te freten is. Soms het enige wat smaakt is ongezond, pasta friet etc. Er zijn hier amper groentes aan boord te vinden. Dus als ik weer thuis kom in mijn Tofu familie krijg ik een grote vitamine shock denk ik. Al kan ik niet meer wachten om weer biologisch, spelt, haver, spinazie, proteïne voedsel te krijgen.  Be prepared mam! ;)

De volgende dag hadden we ook wat tijd vrij in de ochtend in San Francisco, waar we een soort old school hop on hop off bus hebben gedaan door heel San Francisco. Wat een geweldig mooie stad is dit! Heb het al van veel mensen gehoord, maar nu ben ik het er ook helemaal mee eens. En dan een grote vink van mijn bucketlist, De golden gate bridge!!! WAUW. We gingen er overheen met de hop on hop off bus, het regende helaas toen opeens ontzettend hard. Maar dat kon de pret niet drukken. Echt een geweldige tijd gehad!!

Maar na San Francisco konden wel weer wat warm weer gebruiken, deze zon aanbidders wilden weer een kleurtje krijgen. Waar beter dan in HONOLULU!! Het moment dat ik solliciteerde voor Steiner heb ik altijd gezegd, ohh wat zou het een droom zijn om naar Hawaii te gaan. En wat ben ik een gelukspoepert, dit is echt de geweldigste plek die ik tot nu toe heb gezien. Mijn dag ging helemaal anders als gepland. Mam heeft deze dag bijna een hartaanval gehad, om meerdere redenen die ik nu zal toelichten, hahaha!

We hadden de ochtend vrij en om half 3 moesten we weer werken. Ons plan was, Skydiven in Hawaii. Waar beter in de wereld dan hawaii?! Zo gezegd zo gedaan, al dagen over gepraat en proberen te reserveren. Toen we daar aankwamen zijn we meteen met wat locals wat proberen te regelen en informatie te krijgen. Die hebben ons zo goed geholpen, de mensen zijn zo ontzettend behulpzaam en aardig. Ze hebben voor ons gereserveerd dat we om 11uur konden skydiven. Dus wij via die mensen een taxi gevonden en de chauffeur bracht ons er meteen heen omdat het 1uur heen was en 1uur terug. Super grappige man, beetje sloom maar heel relax. De weg was geblokkeerd, zegt ie ohh… ai ai…. Hmmm.. okay,, so guys it is blocked here….. hmm so we will go…. Aii this way… but….hmm.. it is very far.. het enige wat ik dacht is, druk dat gaspedaal in vriend, en gaan met die banaan ik wil uit dat vliegtuig springen zsm!!! Heel relax neemt ie een omweg, op zn dooie gemak natuurlijk. Hij maakte zich ontzettend veel zorgen over ons, omdat we zo spontaan hadden geboekt voor de skydive, hij zegt are you adrenaline junkies? Do you want to die?! Crazy womans. Eindelijk waren we er dan, hij zou op ons wachten en ons terug brengen. Dus wij gaan naar de receptie om ons in te schrijven en naar de safety les te gaan. Zegt dat vrouwtje opeens dat het 1 tot 3 uur is om te wachten tot je kan springen… ohhh god! Dat halen we nooit! Onze grote droom valt in duigen, dus wij terug naar onze taxi chauffeur en dat vertellen. Hij is helemaal blij, zegt ie ohh ik was al zo bang. Dit is een teken zegt ie, jullie parachute was nooit opengegaan… hahaha! Wat een kerel! Dus wij terug in de taxi, 1 uur terug naar het centrum. Maar wij wilde iets doen, waren zo in de stemming om iets te doen. We waren helemaal weg uit het centrum, in meer een natuur gebied van hawaii. Wat zo ontiegelijk mooi is. We hebben in onze taxirit zo veel moois gezien. Opeens reden we langs een groot veld, zegt de taxi chauffeur opeens hier is een koffie plantage, en aan de andere kant ananas. Dus een stuk verder stoppen we om te gaan kijken, we zijn naar de Dole plantage gegaan. Voor alle ananas liefhebbers, dit verkopen ze in de AH. Echt zo leuk! Heel snel even gaan kijken, en terug in de taxi. De chauffeur leek wel de hele dag tijd voor ons te hebben. Dus toen we verder reden waren we aan het overleggen wat te doen met de rest van onze ochtend, want we zijn maar 1 keer in Honolulu we moeten het goed gebruiken. En toen kwam het…. Een plan die we al heel erg lang hadden, en hebben geprobeerd in Curacao maar niet is gelukt. We waren terug aan het rijden richting het centrum. We rijden langs een legerbasis, en aan de andere kant van de weg is een restaurant, bar en tattoo shop. Verder in de verste verte is niks te zien. Wij reageren allemaal ho stop ho!!! Turn around! Hij wist al meteen wat deze adrenaline junkies wilde doen. We zijn gestopt bij de tattooshop en zijn gaan vragen of ze tijd voor ons hadden, en ja hoor! We konden meteen terecht. Mam, pap diep ademhalen! De taxichauffeur lachte zich helemaal kapot, hij zei meiden deze dag vergeet ik nooit meer. En wat ben ik blij dat ik jullie vader niet ben! Ik wist precies wat ik wilde, en voor we het wisten lag ik op de tafel en begon hij. We waren er een hele tijd omdat we alle 3 er een wilde. Dus het was ondertussen ook etenstijd, en onze arme chauffeur is al de hele ochtend met die 3 gekke trienen rond aan het rijden dus we dachten. Geef die mens toch eens wat te eten, dus wij pizza besteld, hem mee laten eten terwijl hij in de tattooshop zat te wachten tot wij klaar waren. Hij stond er heel nieuwsgierig met zn neus en pizza punt bovenop te kijken, wat hebben we gelachen! De tattoo heb ik laten zetten op mijn linker zij, lekker gevoelig plekje. Ik was voorbereid dat het ontzettend veel pijn ging doen. Maar het viel reuze mee, voelde alsof een kat je aan het krassen is. Het is maar een hele kleine tattoo dus het was binnen een paar minuten gedaan. Ik ben er zo ontzettend blij mee, echt precies wat ik wilde!!

Na het hele avontuur in Honolulu moesten we weer terug naar het schip, nog even een selfie met de chauff en vlug rennen en omkleden en sprintje naar de spa. Iedereen vroeg naar onze skydive en toen liet ik mijn tattoo zien. Ze vielen bijna achterover, heh what?!!! CRAZY GIRLS!!!

Al bij al een dag om nooooit meer te vergeten, letterlijk en figuurlijk.

Na Honolulu hadden we nog 1 haven meer in Hawaii, dat was La Haina. Helaas was ik in de middag vrij en was het een tender port. Dat betekend dat als je niet veel tijd hebt je het niet haalt om naar buiten te gaan. Dus mijn tijd heb ik doorgebracht aan boord. In de ochtend was ik wel tender assistent, dat wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor alle passagiers in de tender. In een noodgeval zitten er 150 mensen in een tender, dus het is behoorlijk wat! We hebben 1 kapitein die de tender bestuurd natuurlijk, 1 tender assistent, en 1 mannetje van technische dienst. Die zorgt ervoor dat we veilig aan de haven liggen en als er iets is met de tender moet hij actie ondernemen. Ik moet ervoor zorgen dat iedereen blijft zitten, kalm blijft etc. En met die ouwe lui valt dat niet altijd mee, zo ongedurig, hahah!

Ondertussen heb ik al veel meer geweldige plekken gezien, maar dit verhaal komt nooit af. Dus ik zorg dat dit online staat zodat jullie wat leesvoer hebben en ondertussen typ ik verder met deel 2! Terwijl ik nu dit gedeelte typ ben ik bijna in Japan. Australië en Nieuw-Zeeland zit er al op, hahaha! Volgende verhaal meer….

Dikke plakkerige natte kus, (Enrique Iglesias, zoals het spa team mij nu voortaan noemt, zal wel om mn zangkunsten komen, ahaha!)

Wat de jaloezie misschien iets minder maakt voor jullie; ik mis jullie ontzettend! En heb zo veel zin om iedereen weer te zien!! Het is niet lang meer en ik ben weer in het zonnige Asten. Bestel die drankjes maar alvast bij de toff/kantine, frikandellen in de vetpan en geef de autosleutels maar hier dan cross ik weer rond!

Terwijl ik dit verhaal afmaak ben ik ondertussen in de Medical beland, oververmoeid en zeeziek lig ik hier in een ziekenhuisbed. De zee was zo wild, de ochtend ging prima maar door de middag heen werd het steeds erger. Ik was al wakker geworden met hoofdpijn, slaap de laatste tijd ontzettend slecht. En toen begon het schip echt flink te deinen op het water. En mn maag draaide een paar keer rond, dus mijn hele ontbijt was eruit. Mijn manager stuurde me naar de medical en toen ze hoorde dat ik over had gegeven een aantal keer moet je meteen in isolatie. Dus ik werd naar een kamer gebracht waar ik minimaal 6 uur moest blijven onder controle. Gelukkig heb ik hier eindelijk wat kunnen slapen, en na die 6uur kwam de zuster kijken hoe het met mij ging. Omdat ik alles binnen heb kunnen houden in de medical mocht ik kiezen om de nacht in mijn eigen bed te slapen. Dus binnen een paar tellen was ik weg, terug naar mijn kleine kiet. Meteen mijn stapelbedje in! Heb goed bijgeslapen dus voel me al een stuk beter. Niks om zorgen over te maken, maar was weer een nieuw avontuur!