Laatste weekend, Details en varen maar!

Bonjour allen!

Na een hele lange tijd ein-de-lijk weer een verslag! Ik kan me niet eens meer herinneren wat er in mijn laatste verslag stond. Ondertussen is mijn locatie nogal veranderd. Ik heb mijn details gekregen, afscheid genomen en ben ondertussen vanuit Dover al naar Le havre (frankrijk), Gibraltar, Barcelona, Corula, Monte carlo, Rome en nog veel meer bestemmingen gevaren. Nu ben ik in Khios, griekenland! Na een geweldige tijd te hebben gehad in Londen met iedereen die ik daar heb leren kennen was het dan na 7 WEKEN (!!! Halleluja) eindelijk zo ver. Elke donderdag worden details bekend gemaakt van de meiden die gaan vertrekken naar hun schepen. Donderdag de 8e zat ik er bij samen met onze Clava, (haha sorry clau!) Terwijl ik dit typ beginnen de motoren te loeien en te draaien en begint mijn wiebelige stapelbedje te trillen en te piepen omdat we weer gaan vertrekken. Nu op naar Livorno! Maar donderdag 8 sept zaten Esmee, Claudia en ik samen in de klas. We hadden wax les en waren al de hele dag zenuwachtig en vol in spanning omdat het nu eindelijk kon gaan gebeuren. Rond 10 uur word er een lijst naar alle docenten doorgestuurd over welke leerlingen om 12uur naar de conference room moeten omdat die leerlingen hun details gaan krijgen. Om 11uur wisten wij nog steeds niks.. Van andere klassen hoorde we al meerdere namen die wel details zouden gaan krijgen. Het idee dat ik week 8 in zou gaan op de academy leek steeds dichterbij te komen.. Beter laat dan ooit, zo’n 20minuten voor aanvang kreeg onze klas opeens een andere wending. Iedereen moest het lokaal in, en het werd bekend gemaakt. Voordat ik het wist hoorde ik, and Henrica.. You have to go to the conference room. Ik heb claudia en esmee helemaal plat geknuffeld, niet te geloven dat het dan toch echt gaat gebeuren. Helemaal door het dolle heen berichten naar huis sturen dat ik naar de meeting toe moet. Met meteen een hele boel vragen, welk schip? Wanneer? Waar ga je heen? Zo enthousiast allemaal! Terwijl ik zelf nog geen flauw idee had! Haha! De meeting duurde lang, een grote groep kreeg details. Na een tijdje gingen ze 1 voor 1 opnoemen wie welk schip kreeg. Ik was de 2e die ze opnoemde. Henrica, Pacific….. Princess! Met als opstapplaats Dover. Ik dacht Dover? Waar the hell is dat? Zegt een meisje achter mij: OOOHH WOW YOU ARE GOING TO CANADA! Vraag ik daarna aan Anthony degene die alle details bekend maakt (En super knap is trouwens!) waar Dover ligt. Zegt ie ohh Henrica, that’s so easy. Dover is just 2hours away from the academy. Jawel hoor, ik kan met de trein naar mijn schip, gewoon in de UK. Terwijl iedereen naar tropische bestemmingen vliegt pak ik de trein, hahah wat een grap! (Mijn reis naar dover, word meer over verteld in mijn andere verslag die mijn gastschrijver gaat schrijven). Tijdens deze hele meeting had ik nog geen flauw idee waar mijn schip naar toe zou gaan, hoe groot dit schip is, etc etc. Na een tijdje werd ik uit de meeting gehaald om mijn uniform te passen en ik moest meteen security training gaan doen. Allemaal ingewikkelde dingen over SPS, GEA, OSP en nog veel meer andere termen. Om eerlijk te zijn kan ik nu gewoon wat intypen want ik ben ze alweer vergeten. Terwijl ik helemaal door het dolle heen ben moet ik die stomme test maken, ik wil gewoon weten waar ik heen ga. Dus snel wat berichten naar het thuisfront met al snel reactie dat ik een worldcruise te pakken heb. Dus tijdens de test snel online, kijken waar ik terecht kom. De ene geweldige bestemming na de andere komt tevoorschijn. Starten in europa, door naar de caribbean, door naar hawaii, Australië, New zealand, Phuket, singapore, honkong, dubai, mumbai, mexico. En nog veel en veeeeeel meer!!! Zoals je kan begrijpen stuiterde ik door het computer lokaal heen. Eindelijk, goed nieuws! En ik zou zondag ochtend aanboord gaan van mijn schip. Oftewel inpakken, voorbereiden, stappen en natuurlijk het laatste etentje met mijn vriendinnekes! Na het ontzettend druk te hebben met voorbereiden en inpakken heb ik een heel leuk afscheid gehad met mijn Nederlandse vriendinnen. Wat ben ik blij dat ik die ben tegen gekomen, dolle pret en dikke tranen met mijn vertrek. Na onze contracten gaan we samen op vakantie hebben we besloten! Samen eens even lekker de luxe en parelwitte stranden opzoeken en samen de golven trotseren in Hawaii. Starten in brabant, en eindigen in Hawaii met onze reünie. Nu nog hopen dat we niet al ons geld op brassen tijdens onze reis op het schip. Anders word het een weekje Renesse met de trein! Hahah!

Het onderdeel van het vertrek vanaf mijn gastgezin naar Dover ga ik niet vertellen, want daar heb ik een gastschrijver voor. Als het goed is komt dit gedeelte binnenkort online, dit is voor mij ook een verassing. Dus ik ga nu door naar het gedeelte op het schip!

In Dover op zondag ochtend rond een uur of 10 ging ik aan boord van mijn Pacific Princess, na opgehaald te worden door 2 dames van de crew office moest ik meteen een hele boel papieren invullen en naar mijn cabin toe. Ik kreeg 15minuten de tijd om me om te kleden en dan werd ik opgehaald en naar de spa gebracht, want mijn werkdag ging beginnen. Ik was voorbereid dat dit ging gebeuren, maar als het dan toch echt gebeurd sta je wel even in de war in je cabin. Eerst is het een shock dat dit je huis word voor de komende 9 maanden, en dan moet je vlug zorgen dat je er picobello uitziet en gaan werken. Werken?!! Een gast 160 dollar laten betalen voor een facial, bij mij? En die perfect uitvoeren? Dat kan nooooit, dacht ik! En gelijk had ik, de eerste gast was een fiasco. De gast zelf had niks door, maar tijdens het mixen van mijn maskers knoeide ik mezelf helemaal onder het witte poeder, het masker was te dun, droogde niet op. Allemaal van die rare fouten, gelukkig is dit na een week absoluut niet meer aan de orde natuurlijk. Met trillende handen masseren en dan nog verwachten dat je meteen aan je eerste gast iets gaat verkopen voor een paar honderd dollar.. haha forget it! Dat gaat zomaar niet. Dat had ik iets te makkelijk ingeschat. Gelukkig heb ik ondertussen wel al producten verkocht en gaat het steeds beter. Ik moet nog heel veel leren, en puntjes op de i zetten, maar het gaat de goede kant op. De dagen zijn lang, en mijn ogen vallen meteen dicht zodra ik mijn bed zie. Ik begin elke ochtend om 07:30 en eindig om 21:30/22:00 Douchen en hop mijn mand in! En de volgende ochtend weer gewoon hetzelfde! We zijn met een team van 8 dames, en ik ben de enige aan boord die facials doet! Woehoe!! Dat is heel erg fijn, zo heb ik geen concurrentie en alle gasten die een facial willen komen automatisch bij mij terecht. Mijn manager is erg aardig en behulpzaam, gefocust op de targets die we moeten halen. Maar zegt de hele tijd dat we naar hulp moeten vragen aan haar om dit te behalen. Dus we worden goed begeleid door haar. Nog iets lastigs, probeer maar eens een hele stevige massage te geven met een ondertussen een wilde zee.. Wat een drama! Ik kon niet eens recht blijven staan, laat staan een goede massage geven met de goede druk. Op mijn eerste sea day was ik dan ook zo ziek als een hond! Lieke word je zeeziek? Neee joh, tuurlijk niet. Op zo’n groot schip voel je daar niks van. (wat denk je, kom je terecht op een klein schip) Ik hoor het mezelf nog zeggen tegen iedereen thuis.. Nou wel dus, lieke word zeeziek! De hele dag heb ik tussen mijn behandelingen door overgegeven. Het was ook wel echt verschrikkelijk weer, want al mijn collega’s waren ziek, en ook bijna alle gasten. Dus toen ik de mannen van de bridge sprak (collega’s van de kapitein, en die alles doen qua besturing van het schip etc en ze mij vertelde dat er een nog veel ergere storm op komst was zag ik het al somber in. Mijn maag draaide al 3 rondjes voordat we waren vertrokken. Dit was toen we onderweg waren van Barcelona naar Sete. We hebben het nooit gehaald om in Sete te komen omdat het te gevaarlijk was om daar heen te varen. We hebben een andere route genomen en zijn gestopt in Marseille.

Mijn eerste vrije dag was in Gibraltar, ondertussen al een tijdje geleden. Ik ben samen met 2 andere meiden van de spa op een tour geweest op een berg in Gibraltar. We zijn allemaal grotten in geweest, en helemaal op de top van de berg waar op het punt staat dat je aan de ene kant het noorden van Afrika ziet, en aan de andere kant het laatste puntje van Europa! Zo gaaf! Ik ga hier natuurlijk zeker een foto van plaatsen. Op dit punt stikte het ook van de apen, ze kwamen gewoon op je schouder zitten of klommen in de taxi als je je raam open liet staan. Terwijl wij in de taxi zaten, bleven er ook gewoon 3 apen bovenop de taxi zitten en liften met ons mee de berg op. Dus voor we uit konden stappen moesten eerst die apen er vanaf, anders kwamen ze onze taxi meteen in. Ik dacht, hoe leuk een aap vasthouden. Maar toen ik die beesten in het echt zag, dacht ik wehh nee! Die beesten zijn zo slim, onze taxichauf waarschuwde ons al. Tas dichthouden en zorgen dat ze niet bij je rits kunnen want ze weten hoe ze die open moeten krijgen binnen een paar seconden. Ze zijn slimmer dan de gemiddelde straatrover. Gelukkig is mij natuurlijk niks overkomen, want mijn moeder heeft me helemaal gedrilld in dit soort dingen. Altijd je rits in je zicht houden, tas naar voren, tas nooit open laten staan, opletten als je in een grote groep staat. Etc etc etc. Mam bij deze, bedankt! Maar het was echt heerlijk om een dag aan land te zijn. Zonder wankelend door gangen te lopen of bijna omvallen terwijl je je benen staat te scheren door de wilde zee. Het is een heel avontuur kan ik je zeggen! Na weer een aantal dagen werken ben ik weer vrij geweest in Monte Carlo, Monaco! Wauw, wat is het hier belachelijk mooi. Het is duidelijk the rich and famous hier, heel veel knappe, rijke mensen. Dikke wagens, en joekels van jachten! Probeer dan ook maar eens ergens op het terras een jus te drinken, daar denk je wel een paar keer over na. Ons plan was om in de ochtend wat rond te gaan kijken overal, cultuur snuiven en in de middag naar het strand. Dat strand idee was al snel voorbij. Om een bedje te huren hier betaal je €40 als je zelf een handdoek bij hebt, als je geen handdoek bij je hebt betaal je nog 25extra.. zonder ook nog maar iets te drinken of eten te hebben gehad. Alleen maar om te kunnen liggen! Toedeledokie, mijn eerste salaris is nog niet binnen, deze arme hollander gaat wel op haar eigen bed liggen tukken.

We zijn met zo’n 150 crewmembers hier op het schip, en bijna iedereen kent elkaar hier. Dus het is een groot roddel paradijs, het is dan ook al vrij duidelijk dat ik ‘’ de nieuwe meid van de spa ben’’, ‘’fresh fish’’. Maak je geen zorgen mensen, jullie hebben mij heel duidelijk gemaakt dat ik niet verliefd mag worden op het schip. Dat gaat ook zeker niet gebeuren, er is niks maar dan ook echt niks te zien hier op het schip!! De boodschap was heel duidelijk, niet verliefd worden op het schip. Daar heb ik me ook goed aan gehouden. Maar ik was even vergeten dat er in Londen ook leuke mannen rond kunnen lopen, dus daar is het een beetje fout gegaan.. En heb ik een hele leuke knul opgedaan, (woeps… sorry allen!) (en ja ik ga gewoon in Nederland wonen familie Vervoordeldonk, pizza lusten wij ook maar al te graag in asten, tijd om ashraf en george te vervangen!) waar ik na heel veel avondjes/biertjes samen nog steeds contact mee heb, en we gaan elkaar zien tijdens onze contracten ergens in de pacific. Het is heel snel gegaan, maar ik heb mn ladyballs gepakt en hem mee uitgevraagd voordat al die andere meiden de kans kregen. En dat heeft duidelijk gewerkt, want vanaf toen was het dikke mik. Als mn groepje nederlandse meiden dit lezen weet ik zeker dat ze dubbel liggen, en het nog voor zich zien! Or NO?!

Wat hebben wij een toptijd gehad in Londen met zn alle. Alle stapavonden, al die 2 for 1 cocktails bij twisted monkey, dansen tot we erbij neer vallen in de colombia press, en eten alsof we nog nooit eerder eten hebben gezien. Stiekem de ymca in sluipen en blijven slapen bij Marijn in bed, op Bank holiday festival mensen wijsmaken dat we 16 zijn, dagje Londen, helemaal afgemat worden in de gym door onze personal trainers. Naar de open air cinema met een fles wijn, en ga zo maar door! Ik kan nog wel 100 dingen opnoemen! Na alle roc ellende, en de droom om op kamers te gaan heb ik toch nog het studenten leven gehad. Maar dan net iets gaver, in een stad als Londen. Dus het afscheid was dan ook best pittig, maar ik weet dat ik deze vriendinnen nog ga zien. Want ze wonen allemaal zo dichtbij, ons Clava woont zelfs in Aarle - Rixtel. Kan zelfs op de fiets bij haar op de koffie! Terwijl ik dit typ hebben al mijn vriendinnen hun schip en zijn ze veilig op hun bestemming en zijn aan het werk of gaan bijna beginnen.

Lieve Marijn, Esmee, Emily en Claudia de varende hollanders, tot snel voor onze One dance, house every weekend (oh federico), en alle andere hilarische herinneringen.

Dit verhaal heb ik al eerder geschreven dus hier nog een korte update achteraan van de afgelopen tijd! Ik heb nog een vrije ochtend gehad in Salerno en vandaag in Khios! Helaas zijn de halve dagen zo voorbij.. Om 2uur begin ik weer met werken tot sluit, lekker zonder pauze aan een stuk door! Het werken gaat steeds beter, en ik krijg het steeds drukker in de salon. En ik ben niet meer zeeziek!! Er is wel voorspeld dat het vanavond en vannacht verschrikkelijk wild zal zijn op zee, dus morgen word waarschijnlijk een groot drama!

Lieve familie en vrienden, Tot het volgende verhaal! En geniet van de jaloersmakende foto’s! Ik mis jullie!! Dikke kus!

P.S Ik weet nu hoe ik internet moet kopen, dus vanaf nu zal ik meer bereikbaar zijn! Als mijn geld niet op is tenminste! Ciao tutti!!